Przeciwnicy legalizacji konopi indyjskich chętnie opierają się na wielu argumentach, które mogłyby sugerować, że zażywanie konopi wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla zdrowia psychicznego i fizycznego. Schizofrenia, psychozy, nieprzewidywalne zachowanie, deficyty poznawcze i wiele innych wyrządzonych szkód, które powinny uniemożliwić uczestnictwo w życiu publicznym.
Również w odniesieniu do zdolności kierowania pojazdami, osoby zażywające konopie indyjskie, których wartość graniczna nie została określona na podstawie faktów naukowych, lecz jedynie ze względu na najmniejszą możliwą wykrywalność, są czasami utrudnione.
To, że często wypowiadane tezy dotyczące wpływu marihuany na użytkownika nie są tak naprawdę wiarygodne, zostało ponownie wykazane w australijskim badaniu pacjentów, którzy spożywają medyczną marihuanę. Jak się okazuje, zażywanie leczniczej marihuany nie wiąże się ze znaczącymi zmianami w zakresie zdolności poznawczych lub zdolności prowadzenia pojazdów u pacjentów.
Wyniki Jednorodnie Takie Same, Niezależnie Od Rodzaju Spożywanego Produktu
Dane australijskich badaczy opublikowane w czasopiśmie CNS Drugs pokazują, że osoby, które od dłuższego czasu używają konopi indyjskich do celów medycznych, nie wykazują żadnych zmian w ich zdolności poznawczych lub zdolności prowadzenia pojazdów. W badaniu przeanalizowano funkcje neurokognitywne kohorty 40 pacjentów, którzy mieli już pozwolenie na używanie medycznych produktów z konopi indyjskich i stosowali je od ponad dziesięciu miesięcy.
Podobnie jak w niektórych europejskich krajach, australijskie prawo zezwala lekarzom na zatwierdzanie niektórych produktów z konopi indyjskich dla swoich pacjentów, w przypadku których konwencjonalne leczenie na receptę nie przynosi oczekiwanych efektów. Oceniano wydajność uczestników w celu określenia możliwych zmian na początku badania i ponownie trzy godziny później. Pacjenci albo waporyzowali pąki konopi, albo spożywali ekstrakty drogą doustną.
Stwierdzono, że pacjenci nie wykazywali żadnych zmian w „symulowanej sprawności psychomotorycznej, funkcjach wykonawczych, pamięci lub czasie reakcji po podaniu standardowej dawki” przepisanej im medycznej marihuany. Jak donosi norml.org, według zaangażowanych badaczy wyniki były jednorodnie takie same, niezależnie od rodzaju spożywanego produktu z konopi indyjskich.
Ocena Naukowa
Naukowcy poinformowali, że, porównując wyniki kompleksowej grupy testów neuropsychologicznych z wynikami po leczeniu, nie znaleźli oznak upośledzenia funkcji poznawczych. Nie można było również zaobserwować żadnych zmian w wydajności w grupie testowej DRUID, który jest najbardziej czułym testem na występujące zaburzenia związane z konopiami indyjskimi.
Wyniki te były zatem zgodne z dwoma przeglądami systematycznymi opublikowanymi w ubiegłym roku, które sugerowały, że medyczna marihuana może mieć niewielki wpływ na funkcje poznawcze lub nie mieć go wcale, jeśli jest regularnie i konsekwentnie stosowana w leczeniu chorób przewlekłych. Autorzy badania doszli do wniosku, że „medyczna marihuana ma prawdopodobnie minimalny wpływ na funkcje poznawcze, jeśli jest przepisana przez lekarza i stosowana zgodnie z zaleceniami”.
Potwierdzające Wyniki z Przeszłości
Inne badania również wykazały, że osoby regularnie zażywające konopie indyjskie rozwijają tolerancję na zmiany funkcji poznawczych lub psychomotorycznych wywołane przez konopie indyjskie. Osoby regularnie zażywające konopie indyjskie wykazują mniej wyraźne efekty po podaniu marihuany lub THC w porównaniu z osobami, które nie zażywają regularnie.
Po metaanalizie 36 badań z udziałem ponad 1000 uczestników w 2018 roku stwierdzono, że funkcja poznawcza wydaje się być obszarem, w którym występuje największe prawdopodobieństwo tolerancji przy wielokrotnym narażeniu. Stwierdzono również pewne oznaki całkowitej tolerancji i całkowitego braku ostrego działania. Wiadomość, że pacjenci przyjmujący kannabinoidy w stałych dawkach przez dłuższy czas często rozwijają tolerancję na upośledzenie sprawności psychomotorycznej, dzięki czemu mogą bezpiecznie prowadzić samochód, została opublikowana już w 2012 roku w niemieckim czasopiśmie Deutsches Ärzteblatt.
